زیباری: امریکا با ما توافقنامه امضا کرد تا موافقت مجاهدین خلق را جلب کند تا بروند اما ...
زیباری: امریکا با ما توافقنامه امضا کرد تا موافقت مجاهدین خلق را جلب کند تا بروند اما ...
.
... شخصيت ها و دولت ها با ما تماس گرفته اند که آن ها را وادار به ترک عراق نکنيم. حتی دبيرکل سازمان ملل متحد از ما خواست زمان بندی خروج آن ها را تمديد کنيم - تا زمانی که پرونده آن ها توسط امور پناهندگان سازمان ملل و ديگر کشورها - بررسی شود. ما با آمريکاييها يک تفاهم نامه امضا کرديم که آمريکا برای جلب موافقت مجاهدين با تصميم عراق تلاش کند آن ها را به خروج از عراق متقاعد سازد. و ما متعهد شديم عليه آن ها از زور استفاده نکنيم. اردوگاه اشرف بايد بسته شود و بايد خاک عراق را ترک کنند. زيرا غير از آن قابل قبول نيست. ما در واقع با سازمان ملل، با اتحاديه اروپا در اين ارتباط همکاری کرده ايم. اما رهبران مجاهدين کسانی هستند که مانع می شوند. آن ها می خواهند شهيد شوند، خودشان را با گاز و نفت گاز، آتش بزنند. تلاش می کنند نيروهای امنيتی ما را تحريک کنند ...
س: موضوع دیگر مساله مجاهدین خلق در اردوگاه اشرف است. چرا آن ها به رغم تضمین امنیتشان، مورد آزار و اذیت قرار می گیرند؟
ج: موضع عراق در خصوص مجاهدين خلق و ساکنان اردوگاه اشرف بسيار باز و شفاف است. آن ها پناهنده نيستند. کنوانسيون ژنو در ارتباط با آن ها کاربرد ندارد. آن ها به عنوان مهمان در عراق هستند. البته مهمان ناخوانده برای رژيم جديد عراق. حضور آن ها از دوران صدام حسين ادامه داشته است. رابطه بين ايران و عراق از يک رابطه خصومت آميز به يک رابطه دوستانه تغيير کرد. بنابراين دولت جديد منتخب عراق از مجاهدين برای درگيری با ايران استفاده نمی کند و از ايران هم عليه آن ها استفاده نمی کند. شرايط از نظر استراتژيک تغيير کرده است. آن ها در محدوده مرزی عراق زندگی می کنند. بنابراين بايد حق حاکميت ملی عراق و قوانين عراق را بپذيرند. در هيچ کشوری در جهان يک گروه نمی تواند در محدوده مرزی آن بنشيند و بخشی از آن را - يا اردوگاه اشرف - بخشی از عراق را يک محل جداگانه و يا مقدس و يا آزاد شده برای خود، اعلام کند. برای همين از زمانی که ما کنترل اردوگاه اشرف را به دست گرفتيم، از زمانی که ما با آمريکا تفاهمنامه امضا کرديم و آمريکا کنترل آن را به عراق سپرد، بر سه اصل توافق کرديم:
۱- آن ها بايد قوانين و حاکميت عراق را بپذيرند.
٢- آن ها از انتقال اعضايشان به ايران جلوگيری نکنند.
۳- مقررات بشردوستانه جامعه بين المللی در برخورد با آن ها اجرا شود.
از آن زمان، از سال ۲۰۰۸، حتی يک عضو مجاهدين خلق به ايران تحويل داده نشده است. اين يک واقعيت است.
ما به آن ها می گوييم ماموريت شما تمام شده است. بنابراين بهتر است برای خود محل ديگری را پيدا کنيد. اينجا زمين و محدوده مرزی ما است. شما از زمان جنگ از زمان توافق با صدام حسين، اينجا بوديد و حال آن دوران، تمام شده است. ما به شما کمک می کنيم داوطلبانه به کشور ديگری منتقل شويد. ما با کشورهای ديگر، آمريکا، اروپايی، استراليا و نيوزيلند، همکاری می کنيم که محلی برای پناهندگی آن ها پيدا کنند. يا اگر برخی از آن ها بخواهند داوطلبانه - نه به زور - به ايران باز گردند. ما به آن ها کمک خواهيم کرد. اما اردوگاه اشرف نزديک به مرز با ايران است. مساله حساس است. ايران بارها از ما خواسته است آن ها را تحويل دهيم. ما اين کار را نکرديم. اين تصميم به علت موضع مستقل عراق در اين ارتباط است. بسياری از آن ها با استفاده از لابی های قوی که در آمريکا و اروپا دارند و با استفاده از شخصيت ها و دولت ها با ما تماس گرفته اند که آن ها را وادار به ترک عراق نکنيم. حتی دبيرکل سازمان ملل متحد از ما خواست زمان بندی خروج آن ها را تمديد کنيم - تا زمانی که پرونده آن ها توسط امور پناهندگان سازمان ملل و ديگر کشورها - بررسی شود. ما با آمريکاييها يک تفاهم نامه امضا کرديم که آمريکا برای جلب موافقت مجاهدين با تصميم عراق تلاش کند آن ها را به خروج از عراق متقاعد سازد. و ما متعهد شديم عليه آن ها از زور استفاده نکنيم. اردوگاه اشرف بايد بسته شود و بايد خاک عراق را ترک کنند. زيرا غير از آن قابل قبول نيست. ما در واقع با سازمان ملل، با اتحاديه اروپا در اين ارتباط همکاری کرده ايم. اما رهبران مجاهدين کسانی هستند که مانع می شوند. آن ها می خواهند شهيد شوند، خودشان را با گاز و نفت گاز، آتش بزنند. تلاش می کنند نيروهای امنيتی ما را تحريک کنند که مشکل ايجاد کنند. بنابراين ما از اين نظر هم آگاه هستيم. ما به آن ها افتخار شهيد شدن در خاک کشورمان را نمی دهيم. منطق و خرد ايجاب می کند که آن ها خاک عراق را ترک کنند؛ با افتخار، صلح آميز و بدون آن که به کسی آسيب برسد.
س: اين تصميم شما بود که مجاهدين را از خانه شان منتقل کنيد، اما چرا نيروهای عراقی اين چنين بيرحمی نشان دادند؟
ج: اردوگاه عملاً تحت کنترل آن ها است. ما کنترل بيرون اردوگاه را در دست داريم. برای همين آن ها سيستم خودشان را دارند، سازماندهی خودشان را دارند. سيستم قانونی خودشان را دارند. دادگاه خودشان را دارند. آن ها يک مينی دولت هستند. ما به اردوگاه حمله نکرديم. آن ها را محدود کرديم. درست است در گذشته بدرفتاری و برخورد زننده، وجود داشت، تصاوير وحشتناک ديده شد، اما عقيده اصلی محدود کردن فضايی بود که در کنترل آن ها قرار داشت. حالا آن ها در اردوگاه هستند، مواد مورد نياز به آن ها تحويل می شود، نيازهای پزشکی آن ها رفع می شود. بازديد کننده های خارجی اجازه ورود به اردوگاه دارند. آنچه در تبليغات می شنويد، قصد آن ها در بزرگنمايی مسائل است. طفره رفتن از مشکل اصلی است - اين جا کشور شما نيست.
زیباری در تماس با کاترین اشتون: زمان برای تعیین تکلیف مجاهدین خلق (فرقه رجوی) که نه حق حاکمیت و نه قوه قضایی را قبول دارد، مناسب است
.
... خانم اشتون اضافه کرد که: "اتحادیه اروپا بخصوص علاقه مند است تا در زمینه های نفت و گاز با عراق همکاری نماید". آقای زیباری در این گفتگو بر موضع دولت عراق مبنی بر "بستن کمپ اشرف تا آخر سال میلادی" تاکید نمود و از کشورهای اروپایی خواست تا "ساکنین کمپ را در کشورهای خود پذیرا شوند". آقای زیباری افزود: "عراق به مسئولیت های حقوق بشری خود در زمینه ساکنین این کمپ واقف و پایبند است". وی همچنین خاطر نشان کرد که : "اکنون زمان برای حل مسئله ساکنین کمپ اشرف مناسب است. بخصوص که قانون اساسی عراق تحمل چنین سازمان خارجی را که نه به حاکمیت ملی تن در میدهد و نه قوه قضایی را قبول دارد را ندارد". آقای زیباری در این گفتگو از خانم اشتون دعوت کرد ...
کاترین اشتون وزیر خارجه اتحادیه اروپا امروز با وزیر خارجه عراق هوشیار زبباری ارتباطی تلفنی داشت که در این ارتباط روابط بین دو طرف مورد بحث و گفتگو قرار گرفت.
خانم اشتون در این تماس نگرانی اتحادیه اروپا از آینده و بلاتکلیفی ساکنین کمپ اشرف را بیان نمود.
به گفته اطلاعیه امروز وزارت خارجه عراق، خانم اشتون گفت: "اتحادیه اروپا مصمم است تا رابطه ای تنگاتنگ و فعال و بر اساس توافقنامه منعقد شده بین طرفین برقرار نماید. این توافقنامه در مراحل تصویب نهایی خود می باشد".
خانم اشتون اضافه کرد که: "اتحادیه اروپا بخصوص علاقه مند است تا در زمینه های نفت و گاز با عراق همکاری نماید".
آقای زیباری در این گفتگو بر موضع دولت عراق مبنی بر "بستن کمپ اشرف تا آخر سال میلادی" تاکید نمود و از کشورهای اروپایی خواست تا "ساکنین کمپ را در کشورهای خود پذیرا شوند".
آقای زیباری افزود: "عراق به مسئولیت های حقوق بشری خود در زمینه ساکنین این کمپ واقف و پایبند است".
وی همچنین خاطر نشان کرد که : "اکنون زمان برای حل مسئله ساکنین کمپ اشرف مناسب است. بخصوص که قانون اساسی عراق تحمل چنین سازمان خارجی را که نه به حاکمیت ملی تن در میدهد و نه قوه قضایی را قبول دارد را ندارد".
در این اطلاعیه آمده است که آقای زیباری در این گفتگو از خانم اشتون دعوت کرده است تا از عراق دیدن کنند.
(Daniel Zucker, Maryam Rajavi and ALi Safavi)
(Ali Safavi as the commander of Saddam's Private Army in Iraq)
دو سال پشت سیم‌خاردارهای چهار لایه اشرف؛ «فقط می‌خواهم فرزندم را ببینم»
.
... بارها و بارها من از سازمان ملل و حقوق بشر و از کمیساریای عالی پناهندگان و دولت عراق درخواست کمک کرده‌ام که من شرایط خاصی دارم و هر جور شده می‌خواهم این فرزندم را حداقل دو سه دقیقه ببینم و شرایط زندگی خودم را برایش بگویم. و شرایط بیرون از کمپ اشرف را هم برایش روشن کنم. اما متأسفانه کسانی که در درون سازمان هستند، هیچ اطلاعی از بیرون سازمان ندارند. هیچ رسانه‌ای در اختیارشان نیست و هیچ نمی‌دانند. فقط یک کانال تلویزیونی آنهم به صورت کاملا سانسور شده در اختیار آنهاست. نه رادیو، نه تلویزیون و نه روزنامه در اختیارشان نیست. و از هیچ چیزی خبر ندارند... اگر واقعاً این ادعایشان درست است پس تمام سیم خاردار‌ها را بردارند. تمام کانکس‌های نگهبانی را جمع کنند. هر صد متری یک کانکس گذاشته‌اند و ...
در حالی که هنوز آینده ساکنان اردوگاه اشرف مشخص نیست، شماری از خانواده‌های این افراد نیز از مدت‌ها پیش در وضعیت بلاتکلیفی به سر می‌برند. اردوگاه اشرف واقع در شمال بغداد اعضای سازمان مجاهدین خلق را در جای داده است.
ثریا عبداللهی، مادر یکی از ساکنان اردوگاه اشرف، می‌گوید که از دو سال پیش به قصد دیدن فرزندش امیر در اطراف اردوگاه ساکن شده، اما به گفته او سازمان مجاهدین از دیدار آنان ممانعت به عمل می‌آورد.
خانم عبداللهی به رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی می‌گوید که فرزندش از ۱۰ سال پیش ساکن اردوگاه اشرف است: (لینک به فایل صوتی)
ثریا عبداللهی: من بهمن ماه سال ۱۳۸۸ خورشیدی به اینجا آمدم و متأسفانه تا به امروز اصلاً نتوانسته‌اند بچه‌ام را ببینم. او را دوباره به تلویزیون سیمای آزادی آورده‌اند. بچه‌ام به حالت خیلی عصبی شروع به فحاشی کردن؛ تهدید کردن و بسیجی خواندن من کرد.
به هر حال من ۲۰ سال زحمت بچه‌ام را کشیده‌ام. می‌دانست که من با چه شرایطی او را بزرگ کرده‌ام. نمی‌دانم چه بر سر او گذشت و چه تهدیداتی شد؟ اصلاً چرا تهدیدش کردند و چرا به این صورت به تلویزیون آورده بودندش؟ چرا او را بر علیه مادرش، مادری که جوانی‌اش را برای فرزندانش گذاشته، او را تحریک کرده بودند و چرا باید این جور صحبت کند؟ من تعجب می‌کنم.
با‌شناختی که از پسرتان دارید، فکر می‌کنید علت این اتفاقات چیست؟
با توجه به اینکه من الان دو سال است اینجا هستم. از طریق کسانی که از سازمان فرار کرده‌اند، چه کسانی که در سال‌های گذشته فرار کرده‌اند و چه کسانی که در طول این دو سال گذشته که ما اینجا بوده‌ایم فرار کرده‌اند، من فهمیدم که بچه من زیر فشار جسمی و روحی خیلی شدیدی قرار دارد.
نه تنها فرزند من؛ بلکه بچه‌هایی که خانواده‌هاشان اینجا هستند، و نمی‌گذارند که به هیچ عنوان ما فرزندانمان را ببینیم.
آنوقت شما از ایران به آنجا رفتید تا پسرتان را ببینید؟
بله. من از استان اردبیل به اینجا آمدم.
و در طول این دوسال شما کجا زندگی می‌کنید؟
اول که من به اینجا آمدم حدود سه یا چهار خانواده بیشتر نبودیم. ما فکر می‌کردیم می‌آییم و بچه‌هایمان را می‌بینیم و برمی‌گردیم. به همین دلیل هم برای ما یک [محل] اسکان جلوی درب اشرف قرار دادند و بعد از آن بود که اسکان‌هایمان زیاد‌تر شد و از حدود ۱۰ نفر به ۱۰۰ نفر رسید.
الان که حدود دو سال از این ماجرا می‌گذرد، چیزی حدود ۴۰۰ یا ۵۰۰ نفر در اینجا مستقر هستند.
خانم عبداللهی؛ ممکن است به طور کوتاه و خلاصه توضیح بدهید که اصلاً چه شد که پسر شما ساکن اردوگاه اشرف شد؟
فرزند من سال ۱۳۸۱ قرار بود به آلمان برود، اما متأسفانه هر کاری کردیم ویزای آلمان را به او ندادند. دوستی داشت که می‌خواست او را از طریق ترکیه به آلمان ببرد، من هم موافقت کردم و او به ترکیه رفت و در هتل آنکارا ساکن بود.
از هتل آنکارا با من تماس گرفت و گفت مردی به اسم علی آنکارایی پیدا شده که حدود ۶۰۰ یا ۷۰۰ نفر را می‌خواهد به آلمان ببرد ولی برای این کار مقداری پول می‌خواهد.
بچه من در این میان حدود سه سال و نیم یا نزدیک به چهار سال بعد از این اتفاق گم شد. از طریق شخصی که از سازمان فرار کرده بود و من و پسرم را می‌شناخت، و آمد مرا پیدا کرد از طرف فرزندم بعد از چهار سال خبر آورد. من پرسیدم شما کجا هستید که این جور گم شده‌اید؟ او هم گفت ما در کمپ اشراف هستیم.
پیش از این پسر شما عضو سازمان مجاهدین بود؟ تا جایی که شما می‌دانستید؟
نه. نه. نه تنها عضو این تشکیلات نبود بلکه ما این سازمان و این نام‌ها و عنوان‌ها را هم نمی‌شناختیم.
بارها و بارها من از سازمان ملل و حقوق بشر و از کمیساریای عالی پناهندگان و دولت عراق درخواست کمک کرده‌ام که من شرایط خاصی دارم و هر جور شده می‌خواهم این فرزندم را حداقل دو سه دقیقه ببینم و شرایط زندگی خودم را برایش بگویم. و شرایط بیرون از کمپ اشرف را هم برایش روشن کنم.
اما متأسفانه کسانی که در درون سازمان هستند، هیچ اطلاعی از بیرون سازمان ندارند. هیچ رسانه‌ای در اختیارشان نیست و هیچ نمی‌دانند. فقط یک کانال تلویزیونی آنهم به صورت کاملا سانسور شده در اختیار آنهاست. نه رادیو، نه تلویزیون و نه روزنامه در اختیارشان نیست. و از هیچ چیزی خبر ندارند.
مقامات سازمان مجاهدین خلق این گونه حرف‌ها را رد می‌کنند و می‌گویند که افرادی که در کمپ اشرف هستند، به میل خودشان آنجا زندگی می‌کنند، هیچ محدودیتی ندارند و با میل خودشان در آنجا مانده‌اند.
اگر واقعاً این ادعایشان درست است پس تمام سیم خاردار‌ها را بردارند. تمام کانکس‌های نگهبانی را جمع کنند. هر صد متری یک کانکس گذاشته‌اند و بچه‌های آنجا چهار نفر، چهار نفر دارند نگهبانی می‌دهند، این‌ها را جمع کنند. دوربین‌های مدار بسته را جمع کنند. دوربین‌های دید در شب را جمع کنند. به طور کامل تمام درهای مقر‌ها را باز کنند.
الان دو سال است که من اینجا هستم. سیم خاردار‌ها به طور چهار لایه، چهار لایه به طرف سازمان چیده شده است.
شما گفتید که پسرتان هم گفته است که نمی‌خواهد شما را ببیند.
پسرم به اجبار این حرف را زده است. به من که نگفته است. عرض کردم خدمت‌تان که این حرف را پشت تلویزیون سیمای آزادیشان گفته است.
گزارش‌هایی وجود دارد که سازمان مجاهدین خلق اعلام کرده است که در صورت دریافت تضمین‌های امنیتی، این سه هزار عضو خود را از اردوگاه اشرف خارج می‌کند. نظر شما در این مورد چیست؟
انشاءالله که موافقت کنند. آن کسانی که از درون سازمان فرار کرده‌اند، می‌گویند که قرص‌های سیانور در اختیار اکثر اعضای این سازمان قرار داده شده است و هر کس بخواهد به زور از اینجا برود باید حتماً قرص سیانورش را بخورد.
این اطلاعات را شما از کجا دارید خانم عبداللهی؟
از طریق اشخاصی که در عرض همین یکی دو هفته گذشته از کمپ اشرف فرار کرده‌اند فهمیده‌ام. تمام اطلاعات راجع به درون سازمان را ما از این افراد فرار کرده دریافت کرده‌ایم.
اگر فرض را بر این بگیریم که اجازه جا به جایی داده بشود، خواست شما چیست؟ اینکه فقط پسرتان را ببینید یا اینکه می‌خواهید به ایران برگردد؟ خواسته واقعی شما چیست؟
نه تنها من بلکه خانواده تمام این ۶۰۰ یا ۷۰۰ نفری که به کمپ اشرف رفته‌اند، خواسته‌مان این است که این افراد اول باید از کمپ بیایند بیرون. در مرحله نخست باید روشن سازی بشوند. در جریان تمام مسائل روز و اخبار روز قرار بگیرند. چون این افراد چیزی بین ۳۰ یا ۲۰ یا ۱۰ سال در محیطی کاملا بسته و ایزوله زندگی کرده‌اند.
به همین دلیل من مادر در کنار سایر خانواده‌ها این انتظار و درخواست را دارم که اول از همه ذهن این‌ها را روشن کنند. پیش از ملاقات با خانواده‌ها آنها را در جریان مسائل واقعی روز قرار بدهند، آن وقت اجازه ملاقات این اشخاص با خانواده‌ها را بدهند.
یعنی منظورتان از «روشن سازی» این افراد این است که با حق و حقوقشان آشنا بشوند؟ ببینند که در خارج از اردوگاه چه امکاناتی برایشان وجود دارد؟ و بر این اساس خودشان آگاهانه تصمیم بگیرند که می‌خواهند چکار کنند؟
دقیقاً. من هیچ اجباری در انتخاب اینکه پسرم باید حتما با من بیاید، ندارم.
اگر الان می‌توانستید به طور کوتاه با پسرتان صحبت کنید، به او چه می‌گفتید؟ مهم‌ترین چیزی که می‌خواستید به او بگویید چه بود؟
به او می‌گفتم که امیرم، واقعاً دوستت دارم و زندگی و نفسم را به پایت می‌ریزم تا زمانی که پرواز کنی و به اوج برسی. به آنجایی که خودت ایمان و عقیده داری. من دوست ندارم در عقیده کسی، حتی فرزند خودم مداخله کنم. ولی می‌خواهم فرزندم آزاد زندگی کند. در محیط بسته نباشد.
چرا باید ازدواج کردن برای بچه من حرام باشد؟ چرا کار کردن، خانه داشتن، حق فرزند داشتن، ملاقات با خانواده و دوستان، دیدار با مادر و خواهر و وابستگان برای فرزندم باید ممنوع باشد؟
می‌خواهم مثل بقیه مادر‌ها وقتی فرزندم را می‌بینم به وجودش افتخار کنم. به همین سادگی. غیر از این دیگر هیچ چیزی نمی‌خواهم.
عراق طی هفته های آینده ساکنین اردوگاه اشرف را به بغداد و کمپ سابق نظامیان امریکایی منتقل می کند
.
... به گزارش خبرگزاری آسوشيتدپرس، نخست وزير عراق ضرب الاجل تازه ای را برای خروج مجاهدين خلق از عراق تعيين کرده است و آنها می بايست تا ماه آوريل ۲۰۱۲ يعنی تا چهارماه ديگر اين کشور را ترک کنند. به گفته علی الدباغ، سخنگوی دولت عراق، تا پايان سال جاری ميلادی، ۱۰ روز دیگر، در حدود ۸۰۰ نفر از ساکنان اردوگاه اشرف به مکانی در نزديکی بغداد منتقل خواهند شد. به گزارش آسوشيتدپرس، علی الدباغ همچنين گفته مابقی ساکنان اردوگاه اشرف هرچه زودتر يعنی درماه ژانويه به اردوگاه جديد منتقل خواهند شد. دولت آمريکا روز سه شنبه از ساکنان اردوگاه اشرف خواسته بود طرح سازمان ملل را برای جابجايی خود به محلی موقتی در نزديکی فرودگاه بغداد بپذيرند تا کار انتقال آنها به کشوری ثالث انجام شود و ...
نوری المالکی ، نخست وزير عراق، می گويد به دنبال در خواست بان گی مون، دبيرکل سازمان ملل متحد، مهلت تعيين شده برای بستن اردوگاه اشرف را تمديد کرده است.
به گزارش خبرگزاری رويترز، نوری المالکی روز چهارشنبه گفته است:«او (بان گی مون) از ما خواسته بود تا به آنها فرصتی بدهيم و ما هم به انها اين فرصت را داديم. اکنون پرونده در دست سازمان ملل متحد است و ما اميدورايم اين پرونده بسته شود، ما نمی خواهيم انها را به ايران تحويل بدهيم.»
نوری المالکی اضافه کرده است:«ما نمی خواهی انها را بکشيم، يا رنج و آزار بدهيم، ما نمی خواهيم انها از گرسنگی بميرند، اما حضور انها در(عراق) غير قانونی است، با هر عنوانی اين مساله بايد تمام شود.»
پيش از اين دولت عراق گفته بود که تا پايان سال جاری ميلادی ، ۱۰ روز ديگر، اردوگاه اشرف بايد تخليه شود. اما مارتين کوبلر ،فرستاده سازمان ملل در امور عراق، از دولت عراق خواسته بود تا مهلت بیشتری برای تخلیه اردوگاه اشرف بدهد.
به گزارش خبرگزاری آسوشيتدپرس، نخست وزير عراق ضرب الاجل تازه ای را برای خروج مجاهدين خلق از عراق تعيين کرده است و آنها می بايست تا ماه آوريل ۲۰۱۲ يعنی تا چهارماه ديگر اين کشور را ترک کنند.
به گفته علی الدباغ، سخنگوی دولت عراق، تا پايان سال جاری ميلادی، ۱۰ روز دیگر، در حدود ۸۰۰ نفر از ساکنان اردوگاه اشرف به مکانی در نزديکی بغداد منتقل خواهند شد.
به گزارش آسوشيتدپرس، علی الدباغ همچنين گفته مابقی ساکنان اردوگاه اشرف هرچه زودتر يعنی درماه ژانويه به اردوگاه جديد منتقل خواهند شد.
در همين زمينه، سازمان مجاهدين خلق روز سه شنبه اعلام کرد که در صورت دريافت تضمين های امنيتی از سوی آمريکا و سازمان ملل متحد، بيش از سه هزار عضو اين سازمان آماده اند تا اردوگاه اشرف را ترک کرده و به مکان ديگری منتقل شوند.
مريم رجوی، رهبر سازمان مجاهدين خلق در بيانيه ای از «آمادگی اصولی ساکنان اشرف برای انتقال به کمپ آزادی،» خبرداده بود.
خانم رجوی همچنين خواستار «فراهم کردن تضمينهای حداقل برای تأمين امنيت و سلامت ساکنان اشرف » شده است.
«کمپ آزادی»يک پايگاه نظامی نيروهای آمريکايی است که اخيرا آن را تخليه کرده اند.
دولت آمريکا روز سه شنبه از ساکنان اردوگاه اشرف خواسته بود طرح سازمان ملل را برای جابجايی خود به محلی موقتی در نزديکی فرودگاه بغداد بپذيرند تا کار انتقال آنها به کشوری ثالث انجام شود و از رويارويی خشونت آميز احتمالی با نيروهای عراقی اجتناب شود.
اردوگاه اشرف که در شمال بغداد قرار دارد، در دوران حکومت صدام حسين و در جريان جنگ هشت ساله عراق و ايران احداث شد.
مقامات ايالات متحده اظهار داشته اند اعضای سازمان مجاهدين خلق بايد محل کنونی خود را ترک کنند و به محل جديد و موقتی در نزديکی فرودگاه بغداد نقل مکان کنند تا در آنجا کار انتقال آنها به کشوری ثالث انجام پذيرد. اعضای اين سازمان که حاضر به بازگشت به ايران و يا انتقال به کشور ثالث نباشند، می توانند درخواست پناهندگی کنند.
طبق اين گزارش محل اقامت جديد مجاهدين تحت کنترل دولت عراق و زير نظر سازمان ملل اداره خواهد شد.
مقامات ايالات متحده همچنين به سازمان مجاهدين خلق نسبت به تهديد به مقاومت در برابر بستن اردوگاه هشدار داده اند و از آنها خواسته اند «واقع‌بين باشند و مخالفت را کنار گذارند.»
